schotland2006

Inleiding
We staan in een voorstadje van Edinburgh, hoofdstad van Schotland, als ik deze regels schrijf. Hoewel deze weken een werkvakantie hadden moeten worden, kon dit door omstandigheden niet doorgaan en dus hadden we twee weken extra voor onszelf. We kozen voor een kennismaking met Schotland, met het risico op veel regen. Op deze vierde dag in Groot-Brittanië, de 1e mei, heeft het inderdaad verschillende keren geregend. Intussen kijken we uit over de prachtige baai, de Firth of Forth. De zon schittert over het water. De avond duurt nog lang.
Hoewel we eerder in Groot-Brittanië geweest zijn beperkte zich dat tot stedenbezoek (juist ja, London). Voor deze voorjaarsvakantie planden we een reis die ons in Schotland zou brengen. Van vrienden die deze reis al eens eerder maakten, hoorden we dat zij in Engeland (jawel, dat is niet hetzelfde als Schotland en ook geen synoniem voor Groot-Brittanië) al zo veel moois tegenkwamen dat zij nauwelijks Schotland bereikten. Op hun aanraden ging onze camper dan ook eerst richting het Lake District.

(Foto's waarbij de cursor een handje wordt kunt u vergroten door er op te klikken. Met de backspaceknop of de knop 'terug'van de browser komt u weer in dit scherm terug)

Links

Zodra je voet aan wal zet aan de overkant (jawel, in Harwich niet echt in de buurt van Schotland, dat weten we, maar wel lekker snel bereikt vanaf huis en daarom de mogelijkheid ook iets van Engeland te zien), aan de overkant dus, moet je vooral die linkervoet goed oefenen. Alles is immers links. Zelfs met de winkelwagen in de supermarkt wordt je geacht links te rijden. Het links rijden ben je zo gewend, na een paar dagen weet je niet anders meer. Maar je ontdekt wel hoe het in ons hoofd helemaal visueel ingesteld is op rechts-rijden. De verkeersbeelden veroorzaken voortdurend conflicten.
Het sterkst werden we dat niet bij het rijden gewaar maar bij het lopen. In NL loop je op een weg buiten de bebouwde kom links, om het tegemoet komende verkeer te zien aankomen. In GB ga je dus uiteraard rechts lopen, wat hetzelfde effect zou moeten hebben. Maar zodra een auto achter je nadert - die natuurlijk aan de overkant rijdt - heb je de neiging een stap opzij te doen zodat de auto - op de over het algemeen erg smalle wegen! - je passeren kan. Voor je gevoel haalt hij je dan met een grote boog heel galant in. Maar niets is minder waar. Hij rijdt gewoon links. En bij het oversteken moet je eerst naar rechts kijken. Dat went heus wel, maar onbewust denk je toch (ook al is er een middenberm) dat er nog een of ander onverlaat aan de verkeerde kant van de weg rijdt en kijk je dus voortdurend twee kanten op.
Zelfs hier aan de baai bij Edinburgh lijkt het vreemd: rechts is de zee, maar links gaat de zon onder. Voor ons gevoel aan de verkeerde kant. Typisch Engels, eh Schots zullen we dan maar zeggen.

Bruggen bij Kirkby Lonsdale Romantiek in Clapham Hawskead in het Lake District

Inmiddels zijn we voor de 4e volle dag in GB,alleen vandaag hebben we regen gehad. De overige dagen was het heerlijk lenteweer. Markante Engelse landschappen zijn we al doorkruist. Met overal de muurtjes tussen de velden, zodat het heuvellandschap soms in een dambord lijkt veranderd. En er tussendoor natuurlijk steeds de schapen. Prachtige cottages, robuuste kerktorens en smalle wegen. En de typische schoorstenen op de Britsen daken. Ziedaar een paar schetsen van wat we allemaal tegenkwamen. Laten de eerste foto's voor zich spreken.

Oud-Keltisch kruis in Hawskead Postbus Ontbijten naast de camper

Schapen, schapen en nog eens schapen Smidse in Gretna Green, waar je trouwen kon zonder toestemming Cramond, bij Edinburgh, aan de vissershaven

Over aanrijroute en verblijfplaatsen tothiertoe schrijf ik niet, het hangt er maar net vanaf wat je wilt en waar je vandaan komt. In Edinburgh zoeken we een plek die we op internet gevonden hadden: in Cramond in het n.w. van Edinburgh zou een weg direct aan zee zijn. Die weg is er na even zoeken inderdaad (weg naar 'centre' en 'Kirk' volgen). Helemaal beneden mag je echter niet staan. We gaan naar de parkeerplaats iets boven deze weg, hoewel hier - en waar niet! - bordjes stonden met 'no overnight parking'. Zo vroeg in het seizoen is er echter niemand die daar op let. Zo verzekert iemand van het jachthaventje me, die het ook goed vond als we bij de jachthaven zouden staan. Daar had je alleen minder mooi uitzicht over de baai.

Een bezoek aan Edinburgh is de moeite waard. De dag die we er voor uitgetrokken hadden was nauwelijks genoeg. Bovendien hebben we het kasteel, letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van E., niet van binnen bezocht, aangezien we al zoveel kastelen hebben gezien en de buitenkant al voldoende indrukken gaf. Voor de binnenkant heb je een dag extra nodig.
Op het plein voor het kasteel is men druk bezig de tribunes op de bouwen voor het 'Edinburgh Military Tattoo' dat in augustus zal plaatsvinden (9000 toeschouwers). Dat moet een zeer spectaculair gebeuren zijn, dat al vanaf 1950 plaatsvindt met korpsen uit de hele wereld. Tattoo is overigens afgeleid van het Hollandse Taptoe, oftewel tap toe, kraan dicht. Wie het mee wil maken zal tijdig moeten reserveren.
Spectaculair ook hoe hier alles rond en op heuvelen gebouwd is! Waar je aan de ene kant van de kasteelheuvel denkt dat huizen vier verdiepingen tellen, zie je aan de andere kant dat het er wel 14 zijn. Ergens lopen we over een dichtbebouwde weg, die over een korte brug ging. Tot onze verbazing gaan de huizen, die voor ons gevoel gewoon op straathoogte beginnen met allerlei winkelpanden, ineens nog vier verdiepingen naar beneden en is er beneden gewoon een andere weg met weer andere winkels. Merkwaardige constructies!