WEEK
VIER
RETOUR
We zijn vanuit dat prachtige dal in het voorgebergte van de Picos d'Europa (ook dat is zeer aan te bevelen, deden we al twee keer eerder) doorgereden naar de kust. Vanuit 2007 wist ik me nog een plek te herinneren waar we toen koffie hadden gedronken en geconstateerd dat we er goed zouden kunnen overnachten. Dat deden we ook deze keer.
Weer
een plek alleen, aan de kade in Pedreña, tegenover Santander.
Een schitterend uitzicht over de baai dat ons geen moment verveelt.
Het spel van opkomende wolken en duisternis, de lichtjes die steeds
meer aangaan en de vuurtorens die hun signalen verspreiden. Allemaal
één groot feest. Aan datzelfde water eten we in een restaurant.
Dan beginnen de eerste tekenen van een weersomslag zich aan te melden.
En in die nacht breekt een noodweer enkele malen boven de camper los.
Het voorkomt in ieder geval dat de sporen van onze afvalwatertank zichtbaar worden, want bij het laatste stuwmeer heb ik de kraan kapot gereden. Opnieuw, voor de derde keer. Een zwak punt van onze camper. Afsluiten is alleen mogelijk met een tang en gaat lastig. Het zoveelste van allerlei kleine storinkjes. Daar ontbreekt het kennelijk in een campervakantie nooit aan.
De volgende morgen is het droog. Na het ontbijt proberen we de internetverbindingen uit en zowaar er is er een, zodat we de site kunnen bijwerken.
Dan trekken we verder langs de Noordkust, richting Frankrijk. Jawel, vanaf nu gaan we elke dag een stapje dichter naar huis. Maar daar hebben we dan nog even voor. We zoeken in Santona een plaatsje voor de koffie, maar vinden er pas een buiten het dorp bij het strand. We bekijken de kolossale kerk en gerestaureerde burcht van Castro-Urdiales en gaan dan op zoek naar het schilderachtige dorpje Pasai Donibane, net voorbij San Sebastiaan. U bent gewaarschuwd: ga niet op de TomTom af, maar volg de gewone doorgaande weg en parkeer op het parkeerterrein vooraan, want het dorp kunt u niet in. En de omleiding, waarmee Eva mij opnieuw misleidt voert heel hoog en heel diep en laat me uiteindelijk stranden.
Maar het dorp is een bezoek meer dan waard. Een bijna authentiek vissersdorpje, gelegen aan een baai, met pittoreske huizen, een wirwar van straatjes. Heerlijk om doorheen te dwalen en ergens wat te nuttigen. Of even door te wandelen naar het einde waar u de schepen de open zee op ziet varen.
FRANKRIJK
Aan het einde van de dag gaan we Spanje verlaten en zoeken in Frankrijk een camperplek. Wanneer we in St. Jean-de-Luz aankomen zien we dat inderdaad het hoofdseizoen begonnen is en we daar geen camperplaats meer vinden. Niet getreurd, we willen sowieso niet zij-aan-zij gaan staan en onze campervrijheid laten bepalen door de muziekkeus van de buren. Nee, even 5 km landinwaarts, een klein dorpje, een parkeerterrein groot genoeg voor 40 campers, waar we alleen staan. Vlakbij is de plaatselijke bevolking bijeen om in een soort volksdans een feest te houden. We genieten mee van muziek en de vreugde en staan rustig voor weer een nacht. De volgende morgen blijkt er nog een klein campertje aangeschoven te zijn, dus we zijn niet de enigen die graag alleen staan.
Voor een paar dagen zoeken we nu een camping op in Les Landes. Aan de kust is het heerlijk, de golven zijn krachtig en werpen je totaal ondersteboven. Tijd om te lezen. We doen het zo weer even een paar dagen rustig aan, voor we de terugreis verder vervolgen.
Zo langzaam begint ook het terugkijken. Het was voor ons een wat vreemde vakantie, we wisten maar kort tevoren dat we inderdaad konden gaan en een heel eind geen bezwaar hoefde te zijn. In het begin noemden we dat. Door alles wat er vooraf gebeurde hadden we weinig tijd ons echt voor te bereiden, een doel vast te stellen. Zodoende waren we gewoon onderweg, dwalend en zoekend. We zouden wel zien wat we tegenkwamen en gingen bezoeken. Ja, heel veel hebben we gezien, bezocht, genoten. Ook zo onvoorbereid kom je met een camper toch altijd goed uit. Een kaartje met de reis zullen we nog toevoegen en wie interesse heeft kan zich altijd melden voor de exacte locaties van waar we stonden.
Rivalen
Via Bordeaux rijden we naar Rochefort, een stad langs de kust, eigenlijk de rivaal van het iets hoger gelegen Rochelle dat we ook nog zullen bezoeken. Opmerkelijk is de bouw van deze stad met loodrecht op elkaar lopende straten. Er staan aardige gebouwen. Op één daarvan staat vermeld dat Napoleon er gelogeerd heeft.
We nemen de landtong naar Fouras. Van hieruit zien we in de verte het bekende fort Boyard. We vinden er een camperplek waar het niet al te druk is (niet in Fouras zelf, daar sta je als in parkeervakken naast elkaar, daar bedank ik voor. Geen enkele privacy. Even verder doorrijden richting de punt van de landtong, daar is ook een officiële camperplek, maar veel ruimer. In Fouras was het hudje-mudje vol, hier is nauwelijks de helft bezet.
Sigmund
Wanneer we net staan gaat het bijna mis met onze poes. Ze loopt zoals gewoonlijk aan de lijn. Bij een andere camper staat een personenauto. Wanneer deze vertrekt ziet de bestuurder het touw van Sigmund niet. Sigmund wordt geschept, het touw breekt, de poes vlucht en verdwijnt in de bosjes. We proberen te roepen, maar vinden geen gehoor. Later loop ik nog eens langs, roep en ga dan een weiland over naar het bos aan de overzijde. En ja, ineens komt daar razendsnel de poes me achterop en rent voorbij. Wat doe je nou denkt ze, waar ga je nu heen. En zo blijft ze even later voor me liggen. Nog enigszins angstig gaat ze mee, wil weer weg en is blij dat ze binnen is. Voldaan zoekt ze haar etensbakje weer op. Ja, zo'n reisgenoot hoort er helemaal bij. Ze is wat dat betreft helemaal gewend aan de camper. En wie schets onze verbazing als we de volgende morgen rond half zeven door een klagelijk miauw gewekt worden? Opnieuw, terwijl we dachten dat ze voorin - achter het gordijn - sliep, is ze ontsnapt toen we heel laat de spullen binnenzetten. En heeft dus de nacht opnieuw buiten doorgebracht en vindt temidden van de andere campers (ong. 10 stuks) feilloos haar eigen huisje.
Mosselen en oesters
De
landtong bij en voorbij Fouras is bekend vanwege de oester- en mosselvangst.
Het is aan de kop van deze landtong een drukte van belang.
Op de fiets een heerlijk tochtje erheen, zowel links als rechts de zee, bij laagwater meer slik en modder dan zee om in te zwemmen. In de verte ontwaren we de forten Boyard (foto links) en Enet. Mensen zoeken bij eb naar achtergebleven mosselen, tractoren rijden af en aan met de boten die aan land getrokken zijn vol van de nieuwe vangst. Toeristen staan en maken zich gereed om de veerboot naar het Ile d'Aix te nemen. Het is hier goed toeven. De zon is krachtig en de rust straalt uit deze omgeving.
Aan het einde van de ochtend trekken we naar de tegenhanger van Rochefort, La Rochelle. Een stad met meer allure, twee masssieve torens domineren de oude haveningang. In de stad wordt feestgevierd (quatorze juillet is in aantocht) en er is van alles te doen. Het is er enorm druk. Niettemin een leuk stadje om aan te doen. Rondom de haven is het goed toeven, terrasjes genoeg. De foto's geven een impressie van wat er te zien is.
Deze zee van mensen ontvluchten we een poosje later weer. Maar een aantal kilometers naar het noorden, bij het plaatsje Marsily zoeken we de zeekant nog even op. Het is hier stil en verlaten. Bij pointe St. Clement zijn mosselvissers in de weer. Een oase van rust, dit gedeelte van de kust. Kleine kliffen verheffen zich boven het slik, een aantal vervallen vissershuisjes op palen staan er nog. Dit gedeelte van de kust staat ook om deze karakteristieke huisjes bekend. Vergane glorie, maar toch een schitterende entourage. In de omgeving zijn een flink aantal parkeerplaatsen langs de kust te vinden, die heel goed als overnachtingsplek kunnen dienen.
De finale
Dan zetten we er vaart in. Op naar het Noorden. We komen aan de Loire terecht en zoeken in de omgeving van Angers naar St. Clément des Levées. Daar is aan de Loire een camperplek waar we ook in april al stonden. We zien dezelfde dingen als twee maanden geleden en toch lijkt het ons tijden geleden. Toen was het net voor een zware operatie, nu erna. Met zoveel meer dan wat we toen wisten. Toen konden we er met moeite in de omgeving een internetverbinding vinden die nauwelijks werkte, nu - met betere spullen en een goede antenne - hebben we in de camper direct goed contact. De volgende dag wordt een reisdag. We komen 500 km noordelijker uit, na een tijdje in Rouen aan de Seine te hebben gestaan. Ergens vlakbij een kasteeltje vinden we een mooi plekje voor de laatste nacht.
We zijn vanuit dat prachtige dal in het voorgebergte van de Picos d'Europa (ook dat is zeer aan te bevelen, deden we al twee keer eerder) doorgereden naar de kust. Vanuit 2007 wist ik me nog een plek te herinneren waar we toen koffie hadden gedronken en geconstateerd dat we er goed zouden kunnen overnachten. Dat deden we ook deze keer.
Weer
een plek alleen, aan de kade in Pedreña, tegenover Santander.
Een schitterend uitzicht over de baai dat ons geen moment verveelt.
Het spel van opkomende wolken en duisternis, de lichtjes die steeds
meer aangaan en de vuurtorens die hun signalen verspreiden. Allemaal
één groot feest. Aan datzelfde water eten we in een restaurant.
Dan beginnen de eerste tekenen van een weersomslag zich aan te melden.
En in die nacht breekt een noodweer enkele malen boven de camper los.Het voorkomt in ieder geval dat de sporen van onze afvalwatertank zichtbaar worden, want bij het laatste stuwmeer heb ik de kraan kapot gereden. Opnieuw, voor de derde keer. Een zwak punt van onze camper. Afsluiten is alleen mogelijk met een tang en gaat lastig. Het zoveelste van allerlei kleine storinkjes. Daar ontbreekt het kennelijk in een campervakantie nooit aan.
De volgende morgen is het droog. Na het ontbijt proberen we de internetverbindingen uit en zowaar er is er een, zodat we de site kunnen bijwerken.
Dan trekken we verder langs de Noordkust, richting Frankrijk. Jawel, vanaf nu gaan we elke dag een stapje dichter naar huis. Maar daar hebben we dan nog even voor. We zoeken in Santona een plaatsje voor de koffie, maar vinden er pas een buiten het dorp bij het strand. We bekijken de kolossale kerk en gerestaureerde burcht van Castro-Urdiales en gaan dan op zoek naar het schilderachtige dorpje Pasai Donibane, net voorbij San Sebastiaan. U bent gewaarschuwd: ga niet op de TomTom af, maar volg de gewone doorgaande weg en parkeer op het parkeerterrein vooraan, want het dorp kunt u niet in. En de omleiding, waarmee Eva mij opnieuw misleidt voert heel hoog en heel diep en laat me uiteindelijk stranden.
Maar het dorp is een bezoek meer dan waard. Een bijna authentiek vissersdorpje, gelegen aan een baai, met pittoreske huizen, een wirwar van straatjes. Heerlijk om doorheen te dwalen en ergens wat te nuttigen. Of even door te wandelen naar het einde waar u de schepen de open zee op ziet varen.
FRANKRIJK
Aan het einde van de dag gaan we Spanje verlaten en zoeken in Frankrijk een camperplek. Wanneer we in St. Jean-de-Luz aankomen zien we dat inderdaad het hoofdseizoen begonnen is en we daar geen camperplaats meer vinden. Niet getreurd, we willen sowieso niet zij-aan-zij gaan staan en onze campervrijheid laten bepalen door de muziekkeus van de buren. Nee, even 5 km landinwaarts, een klein dorpje, een parkeerterrein groot genoeg voor 40 campers, waar we alleen staan. Vlakbij is de plaatselijke bevolking bijeen om in een soort volksdans een feest te houden. We genieten mee van muziek en de vreugde en staan rustig voor weer een nacht. De volgende morgen blijkt er nog een klein campertje aangeschoven te zijn, dus we zijn niet de enigen die graag alleen staan.
Voor een paar dagen zoeken we nu een camping op in Les Landes. Aan de kust is het heerlijk, de golven zijn krachtig en werpen je totaal ondersteboven. Tijd om te lezen. We doen het zo weer even een paar dagen rustig aan, voor we de terugreis verder vervolgen.
Zo langzaam begint ook het terugkijken. Het was voor ons een wat vreemde vakantie, we wisten maar kort tevoren dat we inderdaad konden gaan en een heel eind geen bezwaar hoefde te zijn. In het begin noemden we dat. Door alles wat er vooraf gebeurde hadden we weinig tijd ons echt voor te bereiden, een doel vast te stellen. Zodoende waren we gewoon onderweg, dwalend en zoekend. We zouden wel zien wat we tegenkwamen en gingen bezoeken. Ja, heel veel hebben we gezien, bezocht, genoten. Ook zo onvoorbereid kom je met een camper toch altijd goed uit. Een kaartje met de reis zullen we nog toevoegen en wie interesse heeft kan zich altijd melden voor de exacte locaties van waar we stonden.
Rivalen
Via Bordeaux rijden we naar Rochefort, een stad langs de kust, eigenlijk de rivaal van het iets hoger gelegen Rochelle dat we ook nog zullen bezoeken. Opmerkelijk is de bouw van deze stad met loodrecht op elkaar lopende straten. Er staan aardige gebouwen. Op één daarvan staat vermeld dat Napoleon er gelogeerd heeft.
We nemen de landtong naar Fouras. Van hieruit zien we in de verte het bekende fort Boyard. We vinden er een camperplek waar het niet al te druk is (niet in Fouras zelf, daar sta je als in parkeervakken naast elkaar, daar bedank ik voor. Geen enkele privacy. Even verder doorrijden richting de punt van de landtong, daar is ook een officiële camperplek, maar veel ruimer. In Fouras was het hudje-mudje vol, hier is nauwelijks de helft bezet.
Sigmund
Wanneer we net staan gaat het bijna mis met onze poes. Ze loopt zoals gewoonlijk aan de lijn. Bij een andere camper staat een personenauto. Wanneer deze vertrekt ziet de bestuurder het touw van Sigmund niet. Sigmund wordt geschept, het touw breekt, de poes vlucht en verdwijnt in de bosjes. We proberen te roepen, maar vinden geen gehoor. Later loop ik nog eens langs, roep en ga dan een weiland over naar het bos aan de overzijde. En ja, ineens komt daar razendsnel de poes me achterop en rent voorbij. Wat doe je nou denkt ze, waar ga je nu heen. En zo blijft ze even later voor me liggen. Nog enigszins angstig gaat ze mee, wil weer weg en is blij dat ze binnen is. Voldaan zoekt ze haar etensbakje weer op. Ja, zo'n reisgenoot hoort er helemaal bij. Ze is wat dat betreft helemaal gewend aan de camper. En wie schets onze verbazing als we de volgende morgen rond half zeven door een klagelijk miauw gewekt worden? Opnieuw, terwijl we dachten dat ze voorin - achter het gordijn - sliep, is ze ontsnapt toen we heel laat de spullen binnenzetten. En heeft dus de nacht opnieuw buiten doorgebracht en vindt temidden van de andere campers (ong. 10 stuks) feilloos haar eigen huisje.
Mosselen en oesters
De
landtong bij en voorbij Fouras is bekend vanwege de oester- en mosselvangst.
Het is aan de kop van deze landtong een drukte van belang. Op de fiets een heerlijk tochtje erheen, zowel links als rechts de zee, bij laagwater meer slik en modder dan zee om in te zwemmen. In de verte ontwaren we de forten Boyard (foto links) en Enet. Mensen zoeken bij eb naar achtergebleven mosselen, tractoren rijden af en aan met de boten die aan land getrokken zijn vol van de nieuwe vangst. Toeristen staan en maken zich gereed om de veerboot naar het Ile d'Aix te nemen. Het is hier goed toeven. De zon is krachtig en de rust straalt uit deze omgeving.
Aan het einde van de ochtend trekken we naar de tegenhanger van Rochefort, La Rochelle. Een stad met meer allure, twee masssieve torens domineren de oude haveningang. In de stad wordt feestgevierd (quatorze juillet is in aantocht) en er is van alles te doen. Het is er enorm druk. Niettemin een leuk stadje om aan te doen. Rondom de haven is het goed toeven, terrasjes genoeg. De foto's geven een impressie van wat er te zien is.
Deze zee van mensen ontvluchten we een poosje later weer. Maar een aantal kilometers naar het noorden, bij het plaatsje Marsily zoeken we de zeekant nog even op. Het is hier stil en verlaten. Bij pointe St. Clement zijn mosselvissers in de weer. Een oase van rust, dit gedeelte van de kust. Kleine kliffen verheffen zich boven het slik, een aantal vervallen vissershuisjes op palen staan er nog. Dit gedeelte van de kust staat ook om deze karakteristieke huisjes bekend. Vergane glorie, maar toch een schitterende entourage. In de omgeving zijn een flink aantal parkeerplaatsen langs de kust te vinden, die heel goed als overnachtingsplek kunnen dienen.
De finale
Dan zetten we er vaart in. Op naar het Noorden. We komen aan de Loire terecht en zoeken in de omgeving van Angers naar St. Clément des Levées. Daar is aan de Loire een camperplek waar we ook in april al stonden. We zien dezelfde dingen als twee maanden geleden en toch lijkt het ons tijden geleden. Toen was het net voor een zware operatie, nu erna. Met zoveel meer dan wat we toen wisten. Toen konden we er met moeite in de omgeving een internetverbinding vinden die nauwelijks werkte, nu - met betere spullen en een goede antenne - hebben we in de camper direct goed contact. De volgende dag wordt een reisdag. We komen 500 km noordelijker uit, na een tijdje in Rouen aan de Seine te hebben gestaan. Ergens vlakbij een kasteeltje vinden we een mooi plekje voor de laatste nacht.
