2. Camperreizen:
Griekenland
      2001  (Peleponessos)
      2005  (Noord - Zuid)
      2009  (Noord)
      2012  (Peleponessos)

Noorwegen
       Noordkaap 2004
       Noorwegen 2014

Frankrijk (route Grandes Alpes)
       2008 (+route Napoleon)
       2012

Spanje
       Spanje 2007
       Spanje 2010

Overig
       Schotland 2006
       Italië 2006
       Kroatië 2013

3. Campertips
       Beginners
       Gevorderden
       Noodnummers

4. Overig:
       Linkpagina
       Privé

5. Kippensite
       Info
       Pagina 1
       Pagina 2

6. Gastenboek

7. Contact
Opstapkip - Camperreizen. Site voor Camperreizen met camper/kampeerauto of voor een enkele camperreis.Camperliefhebbers vinden hier alles van hun gading. Plannen van reizen, reisinformatie. Met de camper reizen naar Noorwegen, met de camper de Noordkaap bezoeken, via Finland en Zweden. Met de kampeerauto door Griekenland, met de camper naar Italie;, rondreis via de Route des Grandes Alpes of Route Napoleon, rondreizen naar Schotland, of met de camper Spanje doen. Camperreizen/camperrondreis Europa. Rondreizen door Belgie, Duitsland, Frankrijk. Eindeloos dwalen. De Reis is het doel. Ook Servie en Kroatie.Naar de Noordkaap of het zuiden van Griekenland, naar de laars van Italie of het binnenland van Spanje. Over de hoogvlaktes in Spanje, langs de fjorden van Noorwegen, overnachtingsplekken en overnachtingsplaatsen. Reisroutes en foto's van onderweg Scandinavië: Zoek een overnachtingsplaats of of een overnachtingsplek op een fjell, aan een fjord. Aan een haventje of kade. Rij langs fjorden over de (noord)poolcirkel, langs het sognefjord, door het laerdal, of hemsedal waar u een prachtige staafkerk vindt.

• Noordkaap 2006 :
• week 1
• week 2
• week 3
• week 4
• week 5
• week 6

Licht en donker
De laatste week begint prachtig. Daar aan die haven van Skeppsmalen lijkt die volgende morgen alles nog mooier, de lucht opnieuw stralend blauw. Op de kade genieten we dubbel: van het ontbijt en het uitzicht. Een doodse stilte ligt over het kleine dorpje, in het water spiegelen zich de huisjes. Slechts een enkele vakantieganger in de huisjes is wakker, maar geniet evenzo. Verder is er niets, de meeuwen scheren over het water en het de baai is doodstil. Heel voorzichtig nadert een bootje, fluisterzacht. Alsof de bestuurder ervaart dat je deze stilte niet abrupt mag verstoren. Stil knoopt hij zijn bootje vast aan de kant. Even later nadert een ander bootje. Vanuit de verte hoor je hem aankomen. Kennelijk iemand voor wie het zijn werk is hier te varen en te zijn. Als hij om de hoek verschijnt is het met de stilte gedaan. Wild golvend gaat het water ineens tekeer. Vol van drukte meert hij zijn boot en begint zijn werk. En de eerste toeristen komen aan. Het is met de rust gedaan. Het is tien uur geweest. De dag is begonnen. De eerste dag van week 6. De laatste week.

Wereldraad van kerken
Een dag die we ditmaal alleen gebruiken om kilometers te maken. We willen immers nog twee belangrijke steden bezoeken: Uppsala en Stockholm. Gelet op de afstand en de dagen die we nog hebben (en om de laatste dagen niet eindeloos te moeten rijden) leggen we vandaag toch zo'n ruim 500 km onder de wielen af, de grootste afstand (afgezien van de heenreis naar Denemarken) die we in de vakantie gereden hebben. Toch is er onderweg tijd voor koffie, genieten en verzorging van de camper (jawel, alweer moet alles gevuld c.q. geleegd worden: water, diesel, vuil, WC, boodschappen, portemonnee). Al gaande houden we dit steeds bij. Water is 'aan boord' heel belangrijk. Alhoewel, onze verswatertank van 100 liter gebruiken we alleen voor douche (jawel, tonutoe elke dag. Iemand mocht denken dat we zo weinig op de camping staan dat we wel aardig stinken, maar die heeft het mis) en om te koken en af te wassen. Drink-, koffie- en theewater halen we in een aparte kan steeds vers of hebben we bij ons. Het is voor een camperaar altijd weer een hele sport: waar haal ik water? Waar leeg ik het toilet etc. Maar totnutoe hebben we nog nooit voor een probleem gestaan. Vaak vragen we bijv. bij een benzinestation of ze daar vers water hebben en vaak lukt dat ook.
Zo hebben we koers gezet naar ons volgende doel: Uppsala. Stad, waar de eerste (en grondleggende) vergadering van de Wereldraad van kerken in 1948 plaatsvond. De plek waar we wilden gaan staan bleek echter veel te ver buiten Upsala te liggen, zodat we uiteindelijk een plaatsje vinden even buiten de stad bij het museum van Linné (Linnaeus wel te verstaan, u wellicht bekend als de grondlegger en bedenker van het hele plantkundige systeem met de verdeling van namen en soorten. Jawel, al die Latijnse namen voor uw mooie kamerplanten).
En voor het eerst zien we daar rond 11 uur dat het donker is. Helemaal donker, althans, als je buiten komt zie je dat het aan de noordelijke hemel nog steeds niet helemaal donker is. Maar toch, een heel vreemde gewaarwording nadat we dat voor het laatst op 20 juni hebben gezien (het is nu 22 juli). Meer dan een maand is het voor ons niet meer helemaal donker geweest. En toch - na een uurtje ben je ook daar weer aan gewend. De volgende morgen kijken we hier nog wat rond, nemen wat foto's en gaan naar Uppsala, waar we de camper in een buitenwijk parkeren en per fiets de stad gaan verkennen.
Het is opnieuw prachtig weer. Uppsala is niet alleen bekend van Linnaeus en van de wereldraad van kerken, maar ook bekend van Dag Hammerskjöld. Althans die naam wist ik nog aan de stad te verbinden. Mogelijk de ouderen onder ons ook? Hij was (de eerste) secr. generaal van de Verenigde Naties en werd bij een vliegtuigongeluk (aanslag?) in 1961 gedood.
Bij een begraafplaats met allemaal kolossale grafstenen gaan we op zoek naar zijn graf en vinden dat inderdaad hier. Verder is ook hier een botanische tuin (hoe kan het ook anders) met een 'Linnausoleum' erbij. Erg interessant allemaal. De immens grote Lutherse kathedraal is eveneens een bezoek waard. Al met al een heel ander dagje, dan de dag van gisteren toen we veel gereden hebben.
Aan het begin van onze reis was een van onze eerste foto's een heel apart bord. Herinnert u zich nog? Daar zijn ze in Zweden sterk in denken we, want we hebben er wéér een voor u gevonden!

Middeleeuwen
Gedachtig aan de tip dat je bij Skokloster vrij kon staan zijn we daarheen gereden. Ook al omdat het plaatje wat we ervan op internet hadden gezien ons wel aantrok. Onderweg zagen we de aanplakbiljetten al hangen: de dagen van de spelen van Skokloster waren begonnen. Juist deze week. En de rijen auto's die we op de eenzame weg van het laatste deel tegenkwamen spraken boekdelen: er moet daar iets bijzonders aan de hand zijn.
En inderdaad, het leek er even op alsof we in de Middeleeuwen beland waren, zoveel ME-se figuren liepen er rond. Hoewel het extra aangelegde parkeerterrein meer dan 1000 auto's kon bevatten, was het nog lang niet leeg. Zou er die avond nog meer plaatsvinden? Een ronde over het terrein geeft uitkomst. Er vindt om tien uur nog een voorstelling van een Middeleeuws toernooi plaats, compleet met fakkels. Dat hebben we dus mooi meegenomen. En het was ook aardig, al vond de hele conversatie in het Zweeds plaats en dat konden we minder volgen. Misschien dat we daarom twee tickets voor de prijs van één kregen?
Minder leuk was dat op hetzelfde terrein ook veel motorliefhebbers zich verzameld hadden (er is daar ook een motormuseum, dus niks op tegen), wat echter wel gepaard ging met een muziekvermogen van een behoorlijk aantal Watts. Gedurende het toernooi wel naar beneden geschroefd, maar daarna ging het weer in alle hevigheid verder.
Helaas moeten zulke festiviteiten dan altijd tot diep in de nacht doorgaan. Dat was echt even slikken na die ontzettende rustige en stille dagen die we hebben meegemaakt. Bij dit soort festiviteiten met extra hard lawaai vraag ik me altijd af waarom altijd voetstoots aangenomen wordt dat iedereen hier van houdt en zo mee mag genieten.

We merken aan veel dingen dat het toch helemaal weer wennen is, zo langzaam af te zakken naar het zuiden. Niet alleen het licht en donker, waar we al over schreven. De steden worden groter, de winkelcentra navenant, de wegen worden drukker.
Terwijl het in vergelijking met NL nog heel rustig is. Maar we vinden het druk. Wat moet dat strak in NL wel niet worden! Al weer even geleden (ik schreef het dacht ik al) zagen we voor het eerst na lange tijd een stoplicht!! En weet u wat we pas ook tegenkwamen: een ´x´. U begrijpt het wel. Nee, de teller van het aantal boetes staat nog steeds op nul, maar wel valt op dat er aan deze oostkust meer Zweden met haast zijn dan we gewend waren.

Die nacht in Skokloster is kort, want de volgende morgen willen we niet al te laat op weg om een bezoek aan Stockholm te brengen, de hoofdstad van Zweden. Opnieuw een prachtige dag. Naast alle verhalen uit NL over regen e.d. kunnen wij alleen maar onze verhalen brengen over mooi weer, veel zon (ja, niet alleen omdat die er de hele nacht was...) en slechts af en toe regen. Jawel, een aantal verregende dagen, dat was steeds de zondag. Als we voor onszelf een rustdag hielden. Nooit is er eigenlijk een uitstapje verregend. We tellen het allemaal op als bijzondere zegeningen (u merkt: we zijn al aan het afronden, het einde komt in zicht). Zoals al meer gezegd: voor ons is het meer dan een normale vakantie, een extra gift in het leven!
Dat het dichterbij komen van Nederland al begint door te dringen blijkt ook uit het feit dat ik vanwege de combinatie ZWeden en StockhOLm steeds over Zwolle spreek, wat bij mijn vrouw dan telkens verbazing en gelach teweeg brengt. Kennelijk is NL al dichtbij.

Nadat we onderweg de camper weer verzorgd hebben - waarbij het ons opvalt dat er in Nw. meer campervoorzieningen zijn dan in Zweden - rijden we Zwolle ... eh Stockholm binnen. Aan de rand van het centrum parkeren we de camper weer, pakken de fiets en fietsen rustig door Stockholm (heel goed te doen, veel fietspaden aangelegd).
Stockholm is in één woord een geweldige prachtige stad. Veel mooier dan we ons voorgesteld hadden. Dat er veel water is wisten we en kun je op de kaart wel zien. Maar pas in Stockholm zelf zie je hoe water en stad een vanzelfsprekende eenheid met elkaar vormen (foto rechts). Het water hoort bij de stad. In het centrum stuit je er voortdurend weer op. Alles heeft er mee te maken.

Prachtig om al die beweging te zien, op en rond het water. Het verkeer dat zich moeiteloos door de stad slingert, waterwegen vol met pleziervaart, rondvaart en wat al niet meer. Het mooie weer speelt natuurlijk ook een grote rol. We bezoeken het koninklijk paleis, zien de wisseling van wacht, zien hoe - net als in elke grote stad - kunstenaars zich vermaken. We bewonderen de verscheidenheid aan kerken, zien het parlementsgebouw ('riksdag'), leggen zo'n 20 km en genieten van de zon, vooral aan het water. Stockholm bezit een grote verscheidenheid aan prachtige gebouwen. Wie bijv. in Oslo is geweest die weet wat een saaie hoofdstad is.
Stockholm bruist van leven. Straalt een verleden uit, een stad van allure.
De stad is te meten met andere beroemde steden als Parijs en Rome, zij het dat die weliswaar toch aan de top blijven. En Stockholm laat zien dat Zweden m.n. in het verleden een belangrijke natie is geweest, een stad met een sterke heerschappij op bijv. de zeeën.
Ook kerkelijk heeft Zweden nogal wat in de melk te brokkelen gehad, zij het dat dit in de calvinistische traditie in NL wat minder bekend is. Er staan heel veel grote gebouwen die elk een geschiedenis weergeven. Niet voor niets werd de eerste vergadering van de Wereldraad van Kerken in Zweden gehouden!

Zoals we al vaker hebben meegemaakt knapt het weer die maandagmorgen weer op en wordt het die dag al mooier. We slaan het gebeuren aan het kanaal gade en bezoeken ook nog enkele andere plekken langs het Götakanaal onderweg naar de westkust. Het is een gebeuren dat steeds veel toeristen trekt. Om te zien hoe het kolkende water dan weer een van de vakken tussen de sluisdeuren vult en even later de deuren opengaan om de schepen een trapje hoger te laten komen. De foto hiernaast geeft een klein indruk ervan (in Motala, vlak bij het Vätternmeer).
En wanneer we dan iets zuidelijker komen naderen we Gränna. Degene die bekend is met Zweden zal aan dit plaatsje direct het woord 'zuurstokken' verbinden. Inderdaad, de bakermat van de zuurstokken. We zijn met onze kinderen een aantal keren in Gränna geweest en steeds moest er een lading zuurstokken mee terug. We hadden nog wat plaats over....
Nu is echter het moment gekomen om er echt de 'sokken' in te zetten en onderweg niet te vaak meer te stoppen voor allerlei moois. We rijden de E4 nog verder af naar het zuiden, maar gaan bij Markaryd binnendoor omdat we niet over gaan varen vanaf Helsingborg maar de nieuwe en lange brug willen nemen tussen Zweden en Denemarken. Voor het zover is overnachten we eerst nog ergens aan een meertje, waar de lucht weer prachtig kleurt en de duisternis rond tien uur toch gaat inzetten (nog steeds wennen!).
Dan gaan we de brug naar Denemarken over en vervolgens door Denemarken heen naar Rodby om het veer naar Puttgarden te nemen. Het hangt er natuurlijk helemaal vanaf hoe snel we daar over heen kunnen, aangezien we niets gereserveerd hebben. We wachten af....een foto van de veerboot zal ik u hieronder vast laten zien. Als we niet op tijd thuis zijn weet u waar het aan ligt...:=).
Van het laatste deel van de terugreis lijkt weinig bijzonders te melden. Staan we dinsdagmorgen nog in Zweden, dinsdagavond overnachten we in Duitsland. Dat komt omdat we in Zuid-Zweden de nieuwe brug over de Sont overstaken. Een 20 km lange 'overspanning'. Althans, deels. Want na een km of 15 duikt de brug ineens de diepte van de zee in.
Een wonderlijk iets. Eerst zit je heel hoog boven het water, en daarna eindigt de weg op de bodem en gaat in een tunnel. Even later kom je in Denemarken er weer boven uit. We vinden het in Denemarken vreselijk druk op de snelweg. Een nederlandse vrachtwagenchauffeur die we spreken moet daar erg om lachen, het is juist erg rustig. In NL is het pas druk! Oei, dat zijn we dus helemaal ontwend.
Na een korte rit door Denemarken komen we al weer bij Rødby om de laatste veerboot te nemen, naar Puttgarden in Duitsland. Zo kunnen we op zoek naar onze laatste overnachtingsplek, die we aan de voet van een klein kasteeltje vinden. Dan breekt de laatste reisdag aan. Nog ruim 500 kilometer scheiden ons van huis. Exact op hetzelfde tijdstip als waarop we zes weken eerder vertrokken, komen we veilig en wel thuis aan. Een heerlijk weerzien, waar de kinderen allemaal aanwezig zijn of komen. Onze dochter die in het huis woonde had gebak gekocht, zodat het een echt feest werd. Opvallend was ook de begroeting van de poes. Nadat ik hem geroepen had kwam hij voorzichtig om de hoek kijken, maar liet zich niet benaderen. Wie is die vreemdeling toch al weer.... Maar nog geen kwartier later kwam hij netjes met een gevangen vogeltje aanzetten en liet hij zich aanraken. Een teken dat hij dankbaar is.
Terugziend is er vooral bij ons dankbaarheid dat we deze reis konden en mochten maken. Steeds staat ons voor ogen hoe we privé een jaar geleden ervoor stonden (de insiders weten er alles van). Dankbaar zijn we onze God voor het vele dat Hij op deze wijze ons gaf.

Nog een laatste opmerking: dank aan alle meelezers voor de reacties en vooral het opgebrachte geduld om zo veel te lezen. We wilden het geheel inkorten, maar op verzoek bleef het hele verhaal staan. Lees nog even de samenvattende conclusies onderaan..